చీకటి తెరలని రచించిందెవరో ???

నువ్వు నా జ్ఞాపకాలనుంచి, నా నుంచి తప్పుకోవాలని అనుకున్నా
నీకు తెలిసిన మనసును అడిగి చూడు నీడలా నీ వెంటే వున్నది ఎవరని?
అలిగి అలసిన మాటలనడుగు నీ ఊహల వెనుక ఉన్న ఆశేమిటో
నిజానికి అబద్ధానికి మధ్య నా కలలనీ ఊహలనీ తొక్కిపెట్టిందెవరో

మన ఇద్దరి మధ్య అలుముకున్న చీకటి తెరలని రచించిందెవరో
కనిపించని నిజాలనడుగు అబద్దపు నీడల పొడుగేమిటో
కాలచక్రం ఇరుసులనడుగు కదలిపోయిన కలల కన్నీరు ఏమిటో
నిద్ర రాని నా కన్నులనడుగు నీకు నేనేమిటో

అలా అలవోకగా ఓటమి నన్ను ఓడిస్తూంటే
నిజాల వెంట నీవు ఊహల మధ్య నేను ............
ఎప్పటికీ ఒంటరిగా అదే దిక్కుతోచని సమూహంలో
అయినా! నేనింతకు ముందూ ఒంటరినే ఇక పైనా కూడా ........................

నీకో నిజం తెలుసా?

నాతో నువ్వున్న క్షణాలను నిర్ధాక్షిణ్యంగా మింగేసిందీ కాలం
ఒంటరిగా నేను వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే తడిమిందో గాయం

రెక్కలు తొడిగిన వూహలన్నీ వెచ్చని కలలుగా మారి
నీ సహచర్యం కోసం ఎన్నాళ్ళు గానో ఎదురు చూస్తున్నాయి

నిను మెచ్చిన వాళ్ళెందరో కదా
నేను వాళ్ళందరిలో చివరెక్కడో

నీకో నిజం తెలుసా!!

కరిగి పోయిన కాలాన్ని అడుగు,తొక్కిపెట్టిన నీ ఊహలను
మన చేతుల మధ్య జారిపోయిన ఊసులను అడుగు
నీ మనసు చాటున అదిమి ఉంచిన నా తీపిగుర్తులు
అలా తెరలు తెరలుగా నిన్ను ఉప్పెనగా ముంచెత్తుతాయి

నేనెదురు చూసినా ....

ప్రతి సాయంత్రం నీ గూర్చి తపిస్తానెందుకని?
ప్రతి ఉదయం నీ పలుకు కోసం పలవరిస్తానెందుకు?
మనసు నాతో లెకుండా నీ వెనుకే పరిగెడుతెందుకని?

ఎన్నాళ్ళ నించో నీ కోసం నేనెదురు చూసినా
తీరా పలకిరించే సరికి అలుగుతావెందుకనీ?

నీ చుట్టూ నా ఆలోచనలు వున్నాయని తెలిసీ
నువ్వు నా నుంచి దూరంగా కదిలిపోతావెందుకనీ ?

వెలితి పోయింది

నిన్నటి దాకా నన్ను చుట్టుముట్టిన వెలితి
ఇవాళ ఉదయం మాయమై ఒక మార్పునిచ్చింది
నువు కనిపించగానే తెలియని ఆనందం విచ్చింది

ప్రతి సాయంత్రం వచ్చే మల్లెల వసంతం మళ్ళీ
నీ నవ్వుల పరిమళాల్తో సిధ్దమైమవుతుందని
తెలియక నేనింకా కలల్లోనే ఇలా ఉండిపోయాను

నేను నీకేమవుతానని!!

నీ కన్నులు నన్నీరోజు వెతకలేదని నాకు తెలుసు
నీ పలుకు కోసం నిరంతరం పలవరిస్తూంటానని తెలిసీ
పని పూర్తి చేసుకున్న సూర్యుడిలా అలా సాగిపోయావు
నీవు లేని సాయంత్రాలను నాకు కొత్తగా పరిచయం చేసావు
నీకు తెలియని నిజం మాత్రం నా దగ్గరే పదిలంగా వుంది
రెప్పలు మూతపడని నిద్ర తెలియని కలలు మాత్రం నావి
కనిపించిన క్షణంలోనే కలిగించే తీయని బాధ గా నిలిచావు

నిజం చెప్పు
నేను నీకేమవుతానని!!
నాకు తెలుసు నీకు తెలియక పోయినా
నీకు తెలియని నీ నీడను
ఎప్పుడో గుర్తొచ్చే కాలం ఇచ్చిన
తీయని మరిపించిన గుర్తుని!!
నేను నాకూ నీకూ తెలియని ఒక మాయని

నేనీ రాత్రి ఒంటరిగా నీ నవ్వులను వెదుకుతూ

నిరుడు నీవెక్కడ.... నేనెక్కడ.....
కలలో అయీనా అనుకోలేదే ఎదురొస్తావని
విధి కాలంతో కలిసి ఒక్కటై మునుపెన్నడూ
ఎరుగని సంతోషాన్నీ భాధనీ నవ్వులనీ
ముప్పేటగా చేసి నన్ను ఊపిరాడనివ్వక
అనుక్షణం నీగూర్చి నా మదిని మెలిపెడుతూ
నిద్రని దూరం చేసి కళ్ళని కలవరపెడుతున్నది
నిజానికి ... అబద్ధానికి మధ్య ఉన్నది గోడలాంటి కల

నవ్వులు నింపుకున్న నీ కళ్ళు

నవ్వులు నింపుకున్న నీ కళ్ళు విసిరే చూపుల మాటున
కనీ కనిపించని మెరుపులన్నీ నన్ను కమ్ముకున్నాయి
లేని కోపంతో ఎరుపెక్కిన నీ పెదాలు ముచ్చటగా కదిలి
నీకోసం ఎదురుచూసిన నా పైకి ముత్యాలను విసిరాయి
మరో క్షణంలో ఏమెరగనట్టు నింపాదిగా కదిలిపోయావు
రాలిన ముత్యాల సరాలని ఏరుకుంటూ
కలల సంద్రంలోకి
జ్ఞాపకాల సుడిగుండంలోకి
ఒంటరిగా...నేను

పెదవి పై నీవు అద్దిన మకరందం

ఈ సాయంత్రం .......
నీవు నాతో గడిపిన కాలం
ఇచ్చింది మరపు రాని
మత్తెకించే మధుర మైన దగ్గరితనం
పెదవి పై నీవు అద్దిన మకరందం ఆరకుండా
తడిమి తడిమి పదే పదే తీపిని గుర్తు చేస్తూ
నా నిద్దురను దూరం చేసింది
ఎదురుగా నిలిచి
చేదుగా మిగిలిన నిజాలని
నామీదకు వదిలి
తను మాత్రం చీకటి లోకి జారుకుంది

నవ్వుతావెందుకూ ..?

వెతికాను ఈ రోజు కూడా ...
ఇక్కడా అక్కడా
నీడలు కమ్మిన ప్రపంచంలో
వెలుగును ఇముడ్చుకున్న నీకోసం
నాలోనూ నా కదలికలోనూ....
కాలం మింగిన క్షణాలలోనూ
నీకూ నాకూ మాత్రమే తెలిసిన
మనదైన మరువలేని ఏకాంతం లోనూ
నీ చుట్టూ నేను రాలేని నిలువెత్తైన గడ్డుగోడలు
మనుషుల మర్మాలను గుర్తుచేస్తూ కనిపించని తెరలు
నేనేమో నిత్యం నలుగుతున్న బతుకు నిజాల మధ్య
నువ్వేమో అలుపెరుగని జీవన చట్రాల మధ్య
నీకోసం నేనూ నాకోసం నువ్వూ .......
అసలుగా మనకోసం మనమిద్దరిమే అనేది
అందరాని అందమైన రంగుల స్వప్న జగత్తు
మన జీవితాల మధ్య ఏనాటికీ వెలవని ఇంధ్రధనుస్సు
అటు నీవూ ఇటు నేనూ ....
ఒడ్డుకి అటు ఇటూ .....
అలలు కలలూ ఇద్దరివీ అని నేనంటే నవ్వుతావెందుకూ

కలలు మాత్రం నాకు మిగిల్చిన కళ్ళు....

ఆలోచింప చేసే కళ్ళు
మాట్లాడే కళ్ళు
అలా
అలవోకగా నవ్వే కళ్ళు
రెప్పలల్లార్చి ప్రశ్నించే కళ్ళు
ముద్దొచ్చే ముచ్చటైన కళ్ళు
ఆశ్చర్యంగా నన్ను పలకరించి
ఏమీ ఎరగనట్టు రెప్ప దించిన కళ్ళు
నలుగురిలో నన్నే వెదికే కళ్ళు
రా రమ్మని కైపెక్కించే కళ్ళు
సిగ్గుతో అరమోడ్పిన కళ్ళు
ఇవన్నీ నామీదకు వొదిలి ఏమీ
ఎరగనట్టు విచిత్రంగా
కలలు మాత్రం నాకు మిగిల్చిన కళ్ళు
సొగసరీ నీవు నిజంగా గడసరివని
చెప్పకనే చెప్పాయి నీ కళ్ళు

నా గతిభ్రమణం

నాతో నీవూ నాలో నీవు అనుకున్నా
కానీ నిజానికి నేనెపుడూ నీలో నేనే
సాయంత్రాలు నీకోసం ఉదయాలు నీ కోసం
నిశిరేయి మాత్రం నీ జ్ఞాపకాల కోసం
ఇంతేలే ప్రతి నిమిషం నా గతిభ్రమణం
నాలోనే పరిభ్రమిస్తూ నిన్నే నింపుకుంటూ ...
నిన్న మనం పాడుకున్న మౌనగీతాల సవ్వడి
మనమనసులు మాత్రమే వినగలిగిన క్షణాలకోసం.....

నీ జ్ఞాపకాల వల

ఆకాశ౦లో నల్లని మబ్బులు చల్లని గాలిని పదేపదే
ముద్దాడుతూ మెరుపుల నవ్వులను విసురుతున్నాయి
నిదుర రాక నా కనురెప్పలు నీ పలకరింపుకోసం
చీకటి ఆకాశంలో వెతికాయి, తళుక్కుమన్నది నీవేమోనని
గడచిన కాలం ఘనీభవించి మరలా చినుకులా చిన్నగా
రాలకపొతుందా అనే ఆశ వేగంగా ఎటో కదిలిపోయింది
ఈ నిశ్శబ్దపు రాత్రిని నేనింకోసారి ఎవరికీ తెలియని
మరేవరికీ అందని దూర తీరాలకు తోసుకుపోదామనుకున్నా
నీ జ్ఞాపకాల వల నన్నూ, నాతో పెనవేసుకుపోయిన
మన అనుబంధాన్నీ మరొకసారి గుర్తుచేస్తూ బరువుగా వొంగింది

(ఆత్రేయ గారు అందించిన సూచన మేరకు ....కృతజ్ఞలతో )

అబద్దంతో నేను... నిజంతో నీవు ...

సాయంత్రం చూస్తూండగానే చీకటిగా మారి ఊహల ద్వారాలను తెరిచింది
కదిలే కాలం జ్ఞాపకాలను స్వప్నాలుగా మార్చి కనుల ముందు నిలిపింది
రెప్ప వెనకాల ఉబికిన నీటి చుక్క నిజాలవేడిని తట్టుకోలేక ఆవిరయ్యింది
నీ మౌనంతో పదునెక్కిన వలపుబాకు గాయాన్ని మిగిల్చి మాయమయ్యింది
కలసివున్న క్షణాలను మరిక కలవమేమోనన్న అనుమానం కరిగించింది !
అబద్దంతో నేను... నిజంతో నీవు ...ఎప్పటికీ కలవలేని జీవన సమాంతర రేఖలం
మనకిద్దరికే చెందిన ఓ లోకంలో కలవాలని ప్రయత్నించే వెర్రి బాటసారులం కాదా??

కలిసి పంచుకుందాం

దూరాలను కొలిచే యంత్రాలను చూసా గానీ సృష్టించే తంత్రాలను నేనెరుగను
మనసులు కలిపే మాటలను విన్నాగానీ దూరమయ్యే తూటాలను ఎరుగను
కనులను కలిపే చూపులను ఎరుగుదును కానీ విడదీసే సైగలు తెలియదు
మన ఇద్దరి మధ్య దగ్గరితనాన్ని చూసా గానీ దూరాన్ని నే చూడలేను
అందుకే మనమిద్దరమూ పెదవులమాటున దాగిన నీ తీయని కలను
నా మదిలో దాగిన ఊసులను ఈ సాయంత్రం కలిసి పంచుకుందాం ప్రియా

కలల బేహారి

కలకలమని నవ్వులను చుట్టూ పంచుతూ కలలెన్నో పెంచుతావు
కలతనిదురను మిగిల్చి నా చిన్ని ప్రపంచంలో అలజడి రేపుతావు
మౌనంగా వుంటూ వలపెరుగని మనసుకు మాటలెన్నో నేర్పుతావు
ఆగి మాట వినమన్నా నీ దారిన నువు కదలిపోతూంటావు
కరిగిపోతున్న కాలంలో నేనెక్కడున్నానో తెలుపుతూంటావు
గిరిగీసిన బతుకువృత్తంలో కలిసి మెరిసిన చిత్ర్రానివి నీవు
నా మనసునంతా సొంతం చేసుకున్న కలల బేహారివే కాదు
ఊహలన్నీ రాజేసిన నులి వెచ్చని పలవరింతవు నీవు ...నిజంగా!!

ఎదురుచూసేది దేనికోసం ?

ప్రతి సాయంత్రం మన కలయిక కోసం కలవరిస్తానెందుకో
రోజంతా ఆగని ఆలోచనల మధ్య నీ కోసం వెతుకుంటానలా
ప్రతీక్షణం నువ్వేమి చేస్తూంటావోననే ఆలోచన ఆగని అలల్లా
మనమిద్దరమే ఉన్నపుడు మాత్రం పదాలు ఏవీ అర్ధం కావు నీలా
నీవు దగ్గరయ్యే కొద్దీ మళ్ళీ దూరమవుతామేమోనని భయం
అలాగని దూరమయ్యేకొద్దీ నేనుండలేననే నిజం ఇంకా భయం
నిజం చెప్పు నువ్వూ నేనూ ఎదురుచూసేది దేనికోసం ??
చుట్టూ ఎవరూ లేని మనకే చెందిన కాలం కోసం కాదా??

నా మనసుని పలకరించావు

ఈ సాయంత్రం నువ్వు దూరంగా ఉండి నా మనసుని పలకరించావు
నిన్న మాత్రం దగ్గరగా వచ్చి గలగలమని పరుగెత్తే పదానివై కదలిపోయావు
నా మనసుని అనుక్షణం ఎనలేని జ్ఞాపకాల దొంతరతో ముంచివేసావు
కరిగి పోయిన కాలం మన మధ్య మిగిల్చిన స్వప్నాలను వెదుకుతున్నాను
రేపేనాడైనా వెనుతిరిగి చూసినపుడు నాకిస్తావేమోనని ఎదురుచూస్తున్నాను
జీవన గమనపు పరుగులో నీకూ నాకూ అంతటి తీరిక ఉన్నదా అసలు?

తోడుగా వస్తావుగా ప్రియతమా!!

పరిగెట్టే కాలానికి గాలం వేస్తూ
మనకిద్దరికే తెలిసిన సంగతుల్ని మళ్ళీ పట్టుకుందాం
కలబోసుకున్న క్షణాలను వెతికి తీద్దాం
మరి ఈ రాత్రికి తోడుగా వస్తావుగా ప్రియతమా!!



(ఆత్రేయ గారికి కృతజ్ఞతలతో )

చిరునవ్వు విసిరావు అచ్చం ఆ జాబిలిలా ...

ఎందుకనీ నే నీతో గడిపిన క్షణాలన్నీ ఒకటొకటే నా ఎదురుగా
నిలబడి మనకు మాత్రమే తెలిసిన రహస్యాలని గుర్తుచేస్తున్నాయి?

కుదురుగా నేనీవేళ కూచుని నెమరు వేసుకుంటే తెలిసింది
నీవు నా ఎద మీద ఒదిగి నా మది చప్పుడు విని కిలకిలమని
మరొకసారి గుండె పై చేయి వేసి నీ మాటల అలికిడి విని
నిజమా అని ఏమీ తెలియనట్టు నీ కళ్ళని రెపరెపలాడించి
నా గుప్పెడు గుండెను నీ గుప్పెటలో బంధించి మరిపించావని

అంతేనా! నవ్వుల జల్లులను కురిపించి నన్ను నిలువునా
కమ్ముకున్నావు పూల సుగంధంతో కలిసిన వెన్నెల వెలుగులా!!

తనివితీరని తీయని తలపులు నాకు మిగిల్చి నీవు మాత్రం
చిత్రమైన ఒక చిరునవ్వు విసిరావు అచ్చం ఆ జాబిలిలా ...

అర్థం కాని బతుకు నుడికట్టులని పూరిస్తూ.....

నాకు తెలుసు ప్రియతమా ఏదో ఒక రోజు మనమిద్దరం మమేకం అయినప్పుడు
నీవు చేసిన మాయ నీకు తెలియదు కానీ నాకు మాత్రం తెలుస్తుంది
మనం పంచుకున్న మధురానుభూతులన్నిటినీ కలగలిపి
మనకందరికీ తెలిసిన పేర్లను నిర్ణయించమంటావని అనుకున్నా

నీకు నాకు ఇది ఒక కొత్త జన్మ అనుకుందామా? లేక
మనమిద్దరం రాబోయే జన్మ కోసం ఎదురుచూద్దామా?
మనం క్షణకాల జీవితంలో మెరుస్తున్న మెరుపులను ఓ సారి
దోసిటలో ఒడిసి పట్టుకుందామా?
తెలియని గమ్యాలను వెతుకుతూ అర్థం కాని
బతుకు నుడికట్టులని పూరిస్తూ రేపటి క్షణాలను
మన మధ్య తరిగే దూరానికి మైలురాళ్లుగా మారుద్దామా

మనసు లోపల తుఫాను

నీ నవ్వుతో వాలు చూపులను రంగరించి వాలుజడకు కలిపి
మీదకు వదిలి నా మనసు లోపల తుఫాను మెరుపులను
ఉవ్వెత్తున ఎగసిపడే కోరికల అలలను నువ్వు సృష్టిస్తే
పెదవి మాటున నా మాటలన్నీ కలలై నీ నిద్రను కాజేస్తాయి

సొగసరివా .. గడసరివా...

నువ్వొక అందమైన అద్భుతానివి నా జీవితంలో
నువ్వలా నా పక్కనుండి చిరునవ్వుల వెలుగులో
మన ఎదురుగా వున్న నిజాలని లోతుగా చూపుతావు
కలల సారధివై ఓ కొత్త ప్రపంచాన్ని ముందు నిలుపుతావు
మనసుని తడిమి వింతగా నిద్రను దూరం చేస్తావు
నా ఆలోచనల అలలను చూసి అలవోకగా నవ్వుతావు
రహస్యంగా ముగ్ధమనోహరంగా కళ్ళతో పలకరిస్తావు
ప్రతి సాయంత్రం ఓ మల్లెల వసంతాన్ని మోసుకొస్తావు

నేనెపుడూ సమూహంలో ఒంటరిని

ఎన్నో రొజుల తరువాత నా ఊహల రెక్కలు విప్పి
నిన్ను వెతుకుతూ వచ్చి నీ ఒడిలో వాలాను
నీ నవ్వు కోసం, నీ పలుకు కోసం నే కలవరించాను
నా చిన్ని ప్రపంచం లోకి కొన్ని గంటల పాటు రమ్మన్నాను

నా చీకటి మనసులోకి నీవు అడుగిడగానే నీకు తెలుసా
నీవు నాకిచ్చిన వెలుగు ఎంతో గొప్పదని
నాకు నీ పట్ల వున్న ప్రేమను కొలవాలని నీవనుకున్నావు
నాకన్నా ఇంకెవరో నీకోసం నీ సహచర్యం కోసం
తపన పడుతున్నారనీ, నేనెవరో నాకు నన్ను గుర్తు చేసావు
నిజమే కదా నీవంటి అందమైన మనసు కోసం ఆరాట పడనిదెవరు
కేవలం నా పిచ్చి గానీ !! అందుకే నేనెపుడూ సమూహంలో ఒంటరిని

నిజంలాంటి కలలోనో .... కలలాంటి నిజంలోనో

చిక్కటి చీకటిలో చల్లటి వాన పడుతున్నపుడు
చిరుసిగ్గులతో కలిసిన నులివెచ్చని మన ఊపిరి
మనమధ్య దూరాన్ని కరిగించాక మనమెవరో
తెలియని తన్మయత్వంలోకి మనం జారినప్పుడు
నిజంలాంటి కలలోనో కలలాంటి నిజంలోనో
మన మనసుల లోపల నిలిచిన చిత్రం చూసావా?
మబ్బుల మధ్య మెరుపులాగ తళుక్కుమంటోంది
అచ్చంగా మైమరపించే నీ తీయని నవ్వులాగా

మరొక వానజల్లు కోసం మనమిద్దరం వెదుకుదాం
క్షణ కాలం మెరిసిన మెరుపుల కాంతుల మధ్య
కరిగిన కాలం మిగిల్చిన తియ్యని జ్ఞాపకాలని
కలిసి పట్టుకుందాం కొత్త కలల నారు కోసం

నీ ఒడి కోరిన క్షణాన

నేనీ ఉదయం నీ పసిడి కాంతులని నీ జిలుగు వెలుగులను
నీ ముద్దులలొలికే సిగ్గుల బుగ్గలను నీ పెదాల దాగిన
తీయని నీ మాటలను నన్ను తాకనివ్వలేదని
నన్నూ నా మనసునీ సుఖాల తీరం వరకూ అలవోకగా
వెళ్దామని నీవు పిలిచే వరకూ నేను నిన్ను చూడలేదని
నీ నవ్వుల సందడి నే వినలేదనీ నువ్వు చిన్నబుచ్చుకోకు
నేను నా ఆలోచనల సుడిగుండంలో ముణిగానని
జీవనపోరాటంలో నేను విధినెదిరిస్తున్నాని నీకు చెప్పి
సేద తీరదామని నీ ఒడి కోరిన క్షణాన మన్నించవా ప్రియతమా

నిన్న రాత్రి

మనసులో భావలన్నీ ఎదుటపరచాలని ఉన్నా
తెలిపితే నువ్వేమనుకుంటావోననీ ఓ మూల భయం
నీకు కూడా అలానే ఉన్నదన్న నిజం తెలిసాక కలిగిన
తీయని మధురిమ నీతో నే గడిపిన క్షణాలను మరీ మరీ
గుర్తుచేస్తూ నా పక్కన నీవు వుండాలనే ఆలోచన కళ్ళువిప్పుతోంది
రెప్పమాటున దాగిన కలలను తనతో తీసుకువస్తూ
నీవు మాత్రం అందని దూరంలో ఉండిపోయి నా పెదవులపై
నిన్న రాత్రి నీవుంచిన వెచ్చదనాన్ని నాకు మిగిల్చావు

నీ కనురెప్పల మీద నిద్ర

నేను నీకు ఈ రాత్రి గుర్తురావడం ఎందుకనో తెలుసా
మన మనసులు ప్రతిక్షణం ఒకటేననీ నేను అంటే
నిన్న సాయంత్రం నువ్వునవ్వావు అవునా అంటూ
ఈ పున్నమి చంద్రుడు నీకూ నాకూ వెన్నెల ముద్దులు
పువ్వుల పుప్పొడితో కలిపి పంచాడు తన తీయని వెలుగుల్లో
ఆ జ్ఞాపకాల పొదరింట్లోని మన గుసగుసలని మరోసారి
నీకు గుర్తుచేసి తను మటుకు ఓ మబ్బుని వెదుక్కొని
అమాయకంగా నీ కనురెప్పల మీద నిద్ర నీడను పరిచాడు
అందుకే నేను నీ కలలోకి వెన్నల వన్నెలని, నవ్వుల పువ్వులనీ
ఏరుకొని నీ అందాలను వెతుకుతూ మెల మెల్లగా ఇమిడిపోతా

నీవు మళ్ళీ ఇలాగే...

నీవెందుకు నా నిద్రను దూరం చేసి కలలను కాజేసావు
రేపు వుదయం మటుకు నాకేమీ తెలియదే అంటావు
ఇదేమిటని నే అడిగినా నాకేసి ఓ నవ్వు విసుర్తావు
నాకు తెలుసు నీవు మళ్ళీ ఇలాగే నా మనసుతో రేపు
ఇంకో కొత్త ఆట మొదలుపెడతావు మరొక కలను కాజేసి
నా కనురెప్పల వెనుక వున్న నీ తీయని ముద్దును తీసి

కాలం ఆవిరైపోతూ

నా ఎదపై నీ తలవుంచి
నా గుండె చప్పుడు విని చూడు
పలుకుతున్న నీ గొంతే వినిపిస్తుంది
ఎదురుగా అద్దం లోకి చూడు
నీ కను పాపల వెనుక మనమిద్దరం
కన్న కలలన్నీ కదుల్తాయి
నీవు ఒంటరిగా ఉన్నపుడు
నా మాటలే నిన్ను పదే పదే పలకరిస్తాయి
మనమిద్దరం కలసి పంచుకున్న కాలం ఆవిరైపోతూ
నీకూ నాకూ మధ్య తరగని దూరాన్ని
కరిగించాలని తపనగా తనవంతుగా
కొత్త గమనాలను సరికొత్త గమ్యాలను
చూపి నెమ్మదిగా మాయమయ్యింది
నేను మాత్రం నిన్న నీవు వొదిలిన జ్ఞాపకాల మధ్య
నీ నవ్వులను ఏరుకొంటూ తప్పిపోయాను

ఓ లేత మొగ్గ

నిన్న వెన్నెల నీడలలో నువ్వు సిగ్గుపడి మరచిన
ఓ లేత మొగ్గ నా దగ్గరే వుంది వయ్యారంగా వగలుపోతూ
చటుక్కున మెరుపులా నీ పెదవి మీద మెరిసిన నవ్వులాగా
తెలియని మత్తుని నా మదికందించి నెమ్మదిగా రెప్పలు
విప్పార్చి విచ్చుకుంటోంది ఏమీ ఎరుగనని చెప్పే నీ
నులివెచ్చని చూపుల స్పర్శ పలకరించినట్టే అచ్చంగా

ఎందుకనీ?

నిన్ను కలిసిన క్షణాల కన్నా కలుస్తానని ఎదుర్చూసిన
క్షణాలే మురిపిస్తున్నాయి ఎందుకనీ? నువ్వు మాట్లాడేటప్పుడు
నాకు నీ నవ్వే వినిపిస్తుందెందుకనీ? ప్రతి నిముషం నీ కళ్ళే
నాతో ఊసులాడుతున్నాయి ఎందుకనీ? నీవెక్కడున్నా నా
తలపులు నీ వెంటే వున్నాయందుకు? ఏమో మరి!! అనుక్షణం
మన మనసులు మన ప్రమేయం లేకనే కలసి వున్నందుకా?

నిజంగా ...నీ తోడు కావాలి

మన మనసుల మధ్య కలలు అన్నీ పరిమళాల పలకరింపులే
నీ కల వేరయినా అది నా మనసుని పట్టేసింది
ఇప్పుడు చెప్పు నువ్వూ నేనూ వేరుకాదనీ కానీ
మనినిద్దరినీ వేరు చేసింది మన మధ్య ఉన్న
కనిపించని మసక బారిన ఈ లోకపు పాత ధోరణనీ

నీవు లేని సాయంత్రం

నా సంతోషపు సంద్రంలో నీ నవ్వుల అలలు
ఎందుకనో మాయమయ్యాయి! బహుశా నీ కలలున్నాయని కాబోలు!!
మన ఇద్దరి మధ్యా దూరాన్ని క్షణాలతొ కొలుద్దామని కాలం
తన గాలం సిద్దం చేసింది తనకు తెలియని సంకెలలని తడిమి
నీవు నాతో లేవని, మరిక రావనీ ,నీ తలపే నన్ను వెదికిందనీ
మరి ఈ నిజం నన్ను అనుక్షణం నిప్పులా జ్వలిస్తోందని నీకు తెలుసా !!!

నీ కోసం కలవరిస్తూ

నీ వెచ్చని స్పర్శ నీ తీయని నవ్వు మిలమిల లాడే నీ
నవ్వే కళ్ళు నా ఎదురుగా నిలిచి నా నిద్రని దూరం చేసాయి
చల్లని సాయంత్రం నీవు నా వెంట నా మనసు నీ వెంట
కలిసి మనం పంచుకున్న క్షణాలన్నీ వెన్నెల వెలుగులో
కలిసి పోయి చీకటి నీడల మాటున మౌనంగా ఆగాయి
నేను మాత్రం నీడల ఊడలని ఊపి వాటిని ఏరుకుందామని
నీ కోసం కలవరిస్తూ వేయి వెర్రి ఆశలతో నిలుచున్నా

ఎద లోపలి సడులన్నీ

ఎద లోపలి సడులన్నీ ఒదిగి వినాలనివుందా
విని చూడు ఏ క్షణమైనా నీ తలపే నా గుండె
లోపలి జ్ఞాపకాల పొరలలో కదిలి కదిలి నా
మది గదిలో ప్రతి మూలా నీ రూపే నిలిచిందని
నీకు తెలిసే సరికి కాలం తన ప్రవాహంలో
మన యిద్దరినీ తెలియని తీరాలకు తోసుకుపోతుంది

చిటికెడంత ముద్దు

మనసులోని మాటలన్నీ కమ్మని తెమ్మెరగా నన్నూ
నా ఆలోచనలనీ వెతికి వెతికి కమ్ముకున్నాయి
చిరు చీకట్లలో చిటికెడంత ముద్దు నన్ను తాకిందని
నేను తేరుకునే లోగా నీ నవ్వుల వాన, నీ మాటల
మధిరిమలు నన్ను ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసాయి ఇంతలో
నన్ను ఓ వరం మెరుపులా తాకింది నీ చారెడు కళ్ళు
నన్ను వెనకనుంచి జ్ఞాపకాల వలతో పట్టేసాయి

మది గదిలో

ఇద్దరి మధ్యా ఇంతటి దూరం అవసరమా?
మన మనసులు మాట్లాడుకోవా?
ఎవరో నిర్మించిన చట్రాలలో ఇమిడి
మరెవరో కలిగించిన కష్టాలను తడిమి

పదాలను వెదికి పెదాల వెనుక దాచి
పలకరించాలని వున్నా వేరెటో చూసి
మది గదిలో బందీగా నేను మళ్ళీ
ఇంతటి సమూహంలో ఎప్పటిలాగే ఒంటరిని

కలను రమ్మననా

ఎందుకు నీ ఆలొచన నన్ను ఇలా తరుముతోది
నిన్న నే చూసిన కలా? లేక ఈరొజు నాకు అందిన
అందమైన సహసంభాషణ సహచర్యమా
నాలో ఏమిటీ మార్పు నీవేఅంతా అనే ఆలోచన
మనసులో మాటలో పదములో పెదవులో
అడుగడులో మరీ మరీ నీ ఆలొచన ఎమీ
రేపు నీ సుందర రూపం ఎలా చూడను?
నా నిద్రను కాజేయమని నా కలను జయించమని
మనసులో మధురంగా ఉన్న నీరూపం నాతోనే
అనుకుంటూ నిద్రను కోరనా, కలను రమ్మననా

నాకు కలలు కావాలి

కనురెప్పలారా మూత పడండి
కలలోకూడా నా చెలిని చూడనివ్వండి
రేపు మళ్ళీ నా చెలిని చూడాలంటే
ఆ నవ్వుల గలగలలు వెన్నెల మధురిమలు
నా గుండెల నిండా నింపుకుని ఓ చిన్న కలని
మనసారా నేను ఆహ్వానిస్తా పరిమళాలతో

నా ఆలోచన నీ చుట్టూ కదుల్తోంది

నా మనసుని ఎందుకిలా వేధిస్తావు
నా కలలని ఎందుకిలా కాజేసావు
నా ఆలోచన నీ చుట్టూ కదుల్తోంది

ఒక క్షణం నీ రూపం మరో క్షణం నీ
మాట ఇంకో క్షణం నీ పాట నేను
నీ గూర్చి ఆలోచించని క్షణం నా
పలుకు నా ఉలుకు నీ చూపు కోసం

నమ్మావా ఆ రోజు నీ కళ్ళు అనుక్షణం
నాతో మాట్లడుతాయంటే తెలిసిందా
నీ చూపుల భాష నాకు మాత్రమే తెలుసనీ

పదాలన్నీ నీ పెదాల మాటున దాచి
కలలన్నీ నీ రెప్పల చాటున వుంచి
వదలలేక కదలలేక నీ అడుగు
కదిలిందనీ నాకు తెలియదా

ఓ కొత్త ఉదయపు ముద్దు కోసమేనా?

నిద్ర నాకెందుకు రాదు? నీకు తెలుసో లేదో
కలలకు రెప్పల ముద్దు కావాలి
రేయికి వెన్నెల ముద్దు కావాలి
సంద్రానికి తీరపు తడి శ్వాస కావాలి

మరి నాకో
నీ వెచ్చని ఒడి కావాలి మరి నీ నవ్వు కావాలి
నీ చేయి తగిలిన స్పర్శ నన్ను వెంటాడుతూందని
నీకు గానీ నీ మనసుకు గానీ ఏనాడైనా
తోచిందా మరి తోచినా .... దాచావా?
నే అడగని వరం నాకై వచ్చినప్పుడు నా హృదయం
నీ చప్పుడూ నీ నవ్వూ నీ మాటా పాటా
నా మది గదిలో దాచిన నీ వలపు తెరలు
ఏనాడైనా మన మధ్య ఓ కొత్త పరిమళాన్ని
సరికొత్త భావలను ఇస్తాయని నాకు తెలుసు
ఎందుకీ క్షణాలు నన్నూ నా నిద్రనూ నీ నుంచి
దూరం చేస్తున్నాయి? ఓ కొత్త ఉదయపు ముద్దు కోసమేనా?

నేను నీవు గాక మరేమిటి

నీ ఆలోచననల ప్రవాహం నన్ను ఇలా
మోసుకుపోనీ నీ ఊహల తీరం వరకూ
నీ కన్నుల చూపుల వలలో నన్ను లాగు
నీ మది గది వరకూ, కారణం నీ మాట
నీ పాట అని నే నీగూర్చి పలికే వరకూ

నాకు నువ్వు కలలో అందిన ఓ
అందాల సుందరివి , నీ గూర్చి
నేను ఏనాడైనా ఎప్పుడైనా
తప్పుగా తలచానా నీకు నా
ఆలోచన మీద ఎందుకు
అనుమానం... నా మీద నీకున్న
నమ్మకం గూర్చి... నీ ఆలోచన

ఆ సాయంత్రం నీ కౌగిలి కావాలన్నాను
నీ పెదవి మధురిమ కావాలన్నాను
నీ దగ్గరి తనాన్ని... నీ ముద్దునీ
నేను కోరాననీ... నీకు కోపమా
అనుక్షణం నీ ఆలోచన నా మదిని
తొలుస్తూవుంటే నేను నీవు గాక మరేమిటి

మనమిద్దరమే

నీతో ఉన్న కొన్ని క్షణాలు నన్ను నేను మరచిన సమయం
నీవు అలా నా పక్కనున్నంత కాలం నాకు ఏమీ తోచదు
నీ చేతులు నన్ను వెదికినప్పుడు నాలో ఏదో మార్పు
అదేమిటో నాలో ఇన్నాళ్ళూ దాగిన కోరిక రెక్కలు విప్పింది
నీ అందాలన్నీ అందుకోవాలని నాకు ఆశ కలిగింది
నీకూ నాకూ అలా దూరం లేని క్షణాలు దగ్గరగా వున్నాయా?



నువ్వలా ఒదిగి పోతే నీ చనువు సాహచర్యం అందించే వెచ్చదనం
మరెక్కడైనా వుంటాయంటే నేనెలా నమ్మేది? ఈ చిన్న మెరుపు చాలు నా జీవితానికి
కొన్ని జన్మలకు నేను నెమరు వేసుకోటానికి ఈ జ్ఞాపకాలు చాలు ఈ మది గదికి
మెరుపు క్షణమే అయినా వచ్చే వెలుగు కళ్ళని కమ్మేస్తుందని తెలుసా నీకు

ఎందుకిలా నా మీద నీ కోపం

ఎందుకలా నామీద నీ కోపం
ఎందుకిలా నా మీద నీ కోపం
నన్ను మాట్లాడవద్దనే కోపం
పలకరించొద్దనే అంతటి అలక
నిజం చెప్పు ఈ సాయంత్రం నువ్వు
ఇంటికి వెళ్ళే దారిలొ నిన్ను తడిమిన
నా జ్ఞాపకాలను మరవ గలవా

నీ పిచ్చి గానీ నన్ను నా మాటలను
నిను వెంటాడే నా ఊసులను నీ వెంటే
నేను ఏనాడో ఉంచేసాను ఇక నీ చూపు
నీ మాట్లాడే కళ్ళు నన్ను ఎప్పుడూ
వదలక వెంటాడుతూ వున్నాయి

నీకు నన్ను వెతకాలనే ఆలోచన
నా మదిని తడిమి ఓ సారి నీ
తియ్యటి ముద్ర వుందో లేదో అనే
ఆలోచనని నీ లోనే వుంచుకో

ఎప్పుడో చెప్పాను నువ్వు నా
లోతైన మది గదిలో బందీవని
నా మది గది తలపుల తాళం
నీ దగ్గరే వుందనీ అది పలికే రాగం
నీ మదికే తెలుసనీ నీ పలుకే నా
వెలుగనీ అది లేక పొతే నా మది
గదిలో అంతా చీకటనీ అయినా
నీకు మనసెలా ఒప్పింది ఈ మూగ
మనసుని శిక్షించాలని గదిని మూయాలని

పెదవి దాటని పదాలన్నీ నీ మది లోపల పదిలంగా పేర్చుకో

నీకు నా ఆలోచనలు వింతగా వుంటే నా ఊహలని నీ లోనే దాచుకో
రేపు ఉదయం నన్ను ఎప్పుడు చూడాలా అనే ఊహని నీ లోనే ఉంచుకో
పెదవి దాటని పదాలన్నీ నీ మది లోపల పదిలంగా పేర్చుకో
నీకు తీరిక దొరికాక ఒకటొకటే బయటకు తీసి పదాల మధ్యన
నీ ఊహల చిక్కులను తీసుకొంటూ కాలం గడుపు కానీ
నీ పంతాన్ని నెగ్గించుకొని నాతో మటుకు మౌనం గానే వుండు
నీ మౌనమే గెలుస్తుందో నా ఊహలే జయిస్తాయో చూద్దాం

నిజం చెప్పు నువ్వు వుండగలవా అంతటి మౌనంతో
నీ గజిబిజి ఆలోచనలన్నీ నాగూర్చే అని నాకు
తెలిసిపోతుందన్న పంతం తప్ప ఏముందిక్కడ