ఈ సాయంత్రం నువ్వు దూరంగా ఉండి నా మనసుని పలకరించావు
నిన్న మాత్రం దగ్గరగా వచ్చి గలగలమని పరుగెత్తే పదానివై కదలిపోయావు
నా మనసుని అనుక్షణం ఎనలేని జ్ఞాపకాల దొంతరతో ముంచివేసావు
కరిగి పోయిన కాలం మన మధ్య మిగిల్చిన స్వప్నాలను వెదుకుతున్నాను
రేపేనాడైనా వెనుతిరిగి చూసినపుడు నాకిస్తావేమోనని ఎదురుచూస్తున్నాను
జీవన గమనపు పరుగులో నీకూ నాకూ అంతటి తీరిక ఉన్నదా అసలు?
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి