నీవు మళ్ళీ ఇలాగే...

నీవెందుకు నా నిద్రను దూరం చేసి కలలను కాజేసావు
రేపు వుదయం మటుకు నాకేమీ తెలియదే అంటావు
ఇదేమిటని నే అడిగినా నాకేసి ఓ నవ్వు విసుర్తావు
నాకు తెలుసు నీవు మళ్ళీ ఇలాగే నా మనసుతో రేపు
ఇంకో కొత్త ఆట మొదలుపెడతావు మరొక కలను కాజేసి
నా కనురెప్పల వెనుక వున్న నీ తీయని ముద్దును తీసి

ఎందుకో?

ఎందుకు నీకై నేను ఎదురుచూస్తాను
కనిపిస్తే అలా నీ మాట కోసం ఆగి వుంటాను
నువ్వంటే చాలా ఇష్టం అని చెప్పాలని ఉన్నా
మాటలు రావు ఎందుకనీ?
నువ్వు కళ్ళు ఆర్పుతూ అవునా? అనంగానే
మనసు లో ఉన్న మాట మాయమై పొతున్నది ఎందుకో?
ఇక మనం కలవం అని తెలిసీ ఈ మనసు నీ కోసం
పదే పదే పలవరించేది మరెందుకో ?

నాడూ నేడూ ఒంటరినే

నేను ఒకప్పుడు ఒంటరిని
నువు కలిశాక అనుకొన్నాను
నేస్తం దొరికిందని కలిసే వుంటామని
మెరిసే సాయంత్రాలూ కలిసే ఉదయాలూ
మనిద్దరి సొంతమని అనుకొన్నాను

కానీ ఈ కదిలే కాలం ఇంత గొప్పదని అనుకోలేదు
జీవితం మనల్ని ఇలా విడతీస్తుందని
అందని తీరాలకి నెడుతుందనీ
ఎడబాటు ఇంత పదునైనదనీ
నా మనసు పైన కోతలు పడ్డాకే తెలిసింది
అవును నేను ఎపుడూ ఒంటరిని కదా
నేను సమూహంలో ఒంటరినే నాడూ నేడూ